Prawdziwe hobby.

Celem form tzw. hobby jest zmiana w zwykłych pracach, oderwanie się na chwilę od codziennego rytmu, znalezienie się we własnym świecie, rozszerzenie widnokręgu umysłowego i doznań emocjonalnych, kontakt z podobnymi do siebie ludźmi, zbliżenie się przez to wszystko do Boga, stwórcy wszelkiego dobra i piękna. Czyniąc te wszystkie rzeczy same dla siebie, bez ducha zarobku i konkurencji, człowiek oddycha swobodnie, w atmosferze wolnej od zdenerwowania i pośpiechu, napełniając wartościową treścią okruchy czasu pozostające mu po spełnieniu wszystkich obowiązków. Z tego punktu widzenia, mniej korzystne duchowo, bo bardziej bierne i ryzykowne, jest namiętne korzystanie ze środków masowego przekazu (np. codzienne ślęczenie nad gazetami, oglądanie godzinami programów telewizyjnych) na zasadzie czystej konsumpcji. Wyrabia to pewną ociężałość myślową i swoisty bezkrytycyzm, a nie sprzyja zdrowiu przez brak ruchu i światła słonecznego.

(ks.St.Witek)

Pseudo-rozrywka duchowa.

Nie są prawdziwą rozrywką duchową godziny zmarnowane na bezużytecznych rozmowach, złośliwych żartach, obmowach czy plotkach ani "ubaw" w podejrzanym towarzystwie i z pijanym hałasem. Takie same jest nawykowe włóczenie się po ulicach, "szlifowanie" na nich bruków, wysiadywanie w różnych lokalach nad szklanką piwa itd. Takie godziny są naczyniami pustymi albo wypełnionymi wątpliwą treścią duchową.

(ks.St.Witek)

Nie trać czasu

Kto by tracił
czas na zmartwienia,
kiedy lśni rosa, liście szeleszczą,
pająk ucieka do kryjówki,
a niebo odbija się od kałuży

(autor nieznany)

Pieśń IX

Nie porzucaj nadzieje,
jakoć się kolwiek dzieje,
bo nie już słońce ostatnie zachodzi,
a po złej chwili piękny dzień przychodzi. (...)
Nic wiecznego na świecie:
radość się z troską plecie. (...)
(Pieśń IX, księga II, J.Kochanowski)

Każdego dnia...

Każdego dnia trzeba posłuchać choćby krótkiej piosenki, przeczytać dobry wiersz, obejrzeć piękny obraz, a także, jeżeli to możliwe, powiedzieć parę rozsądnych słów.
(Goethe)

Zaburzenia rozwoju ludzkiego.

Rozwój człowieka rzadko przebiega bezproblemowo i bez zakłóceń. Sytuacje człowieka żyjącego w świecie zmuszają do stawiania czoła piętrzącym się problemom i trudnościom. Przezwyciężenie ich wymaga od człowieka zużycia wielkiej ilości energii duchowej oraz najrozmaitszych zalet psychiczno-fizycznych. Nie wszyscy potrafią sprostać napotykanym na drodze problemom. Wynika to z ich temperamentu, z niezawinionych braków wychowania, ze słabości zdrowia czy zdolności intelektu lub zaistniałych przypadków losowych. Nie rzadko powstają wtedy napięcia nerwowe oraz patologiczne zmiany funkcjonowania psychiki. Sytuacje stresowe mogą prowadzić do patologicznych zmian postępowania ludzkiego.

Rozwój człowieka

Aby człowiek mógł w pełni się realizować, powinien rozwijać ciągle posiadane zadatki i potencjalności. W nich można dostrzegać wyznaczniki powołania do życia nadprzyrodzonego i chrześcijańskiego. Rozróżniamy zadatki biopsychiczne i duchowe. Ich nieustanny rozwój prowadzi do wyrażenia osobowości i tym samym jej spełnienia. Rozwijanie tych zadatków to dla człowieka wielkie zadanie i obowiązek. W ich rozwoju leży prawdziwy los osobowości ludzkiej.

Aktywność ludzka.

Aktywność ludzka, jak pochodzi od człowieka, tak też ku niemu się kieruje. Człowiek bowiem pracując nie tylko przemienia rzeczy i społeczność, lecz doskonali też samego siebie. Uczy się wielu rzeczy, swoje zdolności rozwija, wychodzi z siebie i ponad siebie. Jeśli się dobrze pojmuje ten wzrost, jest on wart więcej aniżeli zewnętrzne bogactwa, jakie można zdobyć. Więcej wart jest człowiek z racji tego, czym jest, niż ze względu na to, co posiada. (KDK35)

Cieszę się...

...bo czyż każda chwila naszego życia
nie jest bezcennym darem?
Dotyczy to także chwil trudnych
i momentów zagrożenia. Właśnie wtedy,
gdy jestem zdecydowany zrezygnować,
Bóg otwiera przede mną nowe,
życiowe możliwości.
W sytuacji zagrożenia stwarza mi
nową przestrzeń życiową.

(Klaus Scheffbuch)

Aktywność ludzka

Aktywność ludzka, jak pochodzi od człowieka, tak też ku niemu się kieruje. Człowiek bowiem pracując nie tylko przemienia rzeczy i społeczność, lecz doskonali też samego siebie. Uczy się wielu rzeczy, swoje zdolności rozwija, wychodzi z siebie i ponad siebie. Jeżeli się dobrze pojmuje ten wzrost, jest on wart więcej aniżeli zewnętrzne bogactwa, jakie można zdobyć. Więcej wart jest człowiek z racji tego, czym jest, niż ze względu na to, co posiada (KDK 35)

Prawdziwymi osiągnięciami nie są zdrowie, bogactwo i szczęście, które tak łatwo można zniszczyć przez pierwszy podmuch niepowodzenia, lecz wiara, nadzieja i miłość. (Susan Howatch)

Zwycięstwo

Największym zwycięstwem jest zwyciężać samego siebie.